Een bankje voor Eduard Binnenkort vertrekt Eduard van Emmerik uit het bestuur van de Vrienden van Twickel. Jarenlang besteedde hij veel tijd aan het wel en wee van het landgoed. In de periode dat ik ook deel uitmaakte van het bestuur, streed hij ondermeer tegen lekkage van een gigantische afvalbelt en de komst van twee…
Therapeutisch wandelen Door mijn rug gegaan. De nieuwe houtmand heeft meer inhoud dan de vorige. Ik vulde hem tot het randje en droeg hem naar binnen. Toen ik hem neerzette naast de kachel deed mijn rug KRAK. De volgende ochtend bleek lopen, zitten, liggen uiterst pijnlijk. Maar na drie dagen in en om huis scharrelen…
Klauwen in de sneeuw Een verzetje in deze coronatijd? Tja, je kunt natuurlijk vuurwerk gooien naar ME’ers, maar ik loop daar niet warm voor. Wat dan wel? Mijn strategie: elke dag iets leuks verzinnen. Een ander blij maken. Het leven verlichten. En soms word je zomaar een cadeau in de schoot geworpen. Een onverwachte belevenis…
Groeten Toen ik vijf jaar was, verhuisden mijn ouders naar een Fries dorpje. Oentsjerk was toentertijd een gehucht langs de doorgaande weg tussen Leeuwarden en Dokkum. Enkele huizen en boerderijen, twee kerken, een school, een café. Rondom weilanden met koeien en paarden. En de bossen van Trynwâlden met eeuwenoude states en stinzen. Ons gezin was…
De randjes van mijn leven In deze coronatijd word je platgegooid met adviezen hoe het leven het beste geleefd kan worden. Kennelijk hebben veel mensen behoefte aan tips. Is het leven dan zoveel anders dan een jaartje geleden? Ik heb geen recht van spreken: ik bezit geen winkel of bedrijf. Ik werk niet in de…
Mais is mooi. Een meningsverschil tussen echtgenoot en mij betreft het mais op de Deldense es. Hij vindt het spuuglelijk: het belemmert het uitzicht en is veel te hoog alsof je tussen twee hoge muren loopt in de luchtruimte van een gevangenis. Ik vind het prachtig, vooral nu in oktober. De stengels zijn bordeauxrood, de…
Tijdsbesef. Rare tijd. Dat zeggen mensen sinds maart. Ja, vreemd hoe de wereld kan veranderen onder druk van een vreemd virus. Mijn beleving van tijd verschoof ook. Toen we allemaal gevraagd werden om thuis te blijven, vertraagden mijn dagen. Uren gingen langzaam voorbij. Niet onaangenaam, want ik had vaak de indruk dat mijn leven voorbij…
Insectenliefde In ons land mag je een fris luchtje scheppen, coronatijd of niet. Op het landgoed van Twickel zie ik wandelaars, hardlopers, fietsers, skaters en rolstoelers. Allemaal op gepaste afstand. Bij mijn laatste fietstocht botste ik echter pijnlijk met minuscule wezens. Ik houd van het frisse groen van ontluikende blaadjes. De bomenlanen van Twickel zijn…
Groene longen Stedenbouwkundigen betitelen de parken van een stad vaak als de groene longen: de plekken waar mensen een luchtje kunnen scheppen. Zuurstof inhaleren. Op adem komen. In deze coronatijd is het dwingende advies om niet dichter dan anderhalve meter bij anderen in de buurt te komen. In een grote stad is dat best ingewikkeld.…
Tuinkijker In het bos hoor ik allerlei vogels, maar ik zie niets. Waar vogelliefhebbers overal bijzondere spechten ontwaren en elkaar enthousiast aanstoten als ze een boomkruipertje lokaliseren, kijk ik kippig rond. Mijns inziens zijn er te veel takken en bladeren in een bos. Geef mij maar een tuin. Wat vetbollen en zakjes pinda’s, strategisch bevestigd.…