Een bewolkt hoofd
Na weken van verre reizen en extra werken gunde ik mijzelf de tijd om op een doordeweekse ochtend over Twickel te wandelen. Op de Deldense es hing een laag wolken boven mij, maar aan de horizon was het al helder. Alsof het deksel al enigszins van de pan werd gelicht.
Daar liep ik. Met een hoofd vol grijze gedachten. Verplichtingen. Oud en nieuw zeer. Maar wandelen helpt. Het is monotoon, je zet de ene voet voor de andere, keer op keer. Dat gaat vanzelf.
Na 500 meter liet ik de rompslomp van mijn werk achter mij, na 1000 meter dwarrelden emotionele details op de grond. Wat overbleef waren gedachten aan mijn vriendin die net gestorven was. Mooie herinneringen. Dankbaarheid. Vrede.
En toen begon ik de wereld weer te zien. De dauw op het gras. De waterdruppels aan de kale takken. Een vogel die badderde in een plas water. Veldbloemen die in december nog bloeiden. Een holle boom. Heldergroen mos. De zon die lange schaduwen wierp in het bos.
Toen ik thuiskwam was de bewolking uit mijn hoofd en op de es verdwenen. Klaarheid.
Hiska Bakker