Voor mij is februari een gruwelijke maand. Het gebrek aan daglicht doet zich in die bleke weken het meeste voelen. Als dan ook nog een dierbare Vriend van Twickel plotsklaps overlijdt en andere rampspoed mijn naasten treft, moet ik alle zeilen bijzetten. Een wandeling over Twickel helpt. Op de meest warme winterdag ooit, woensdag 27 februari, vlogen vogels opgewonden tussen de bomen, takjes in de snavel. Ik zag vlinders fladderen. Mensen fietsten in korte broek of met blote armen rond. Kinderen picknickten onder kale bomen.
Wat mij echter het meeste plezier deed, gebeurde op een donkere avond toen ik naar Delden reed: het licht in de watertoren was aan! Uit alle ramen, van onderen tot helemaal bovenaan, scheen licht. Het was prachtig.
Van André Aanstoot, medewerker van de bosploeg van Twickel en bewoner van het huis aan de voet van de toren, hoorde ik dat het licht medio februari is gaan schijnen. Waterleidingbedrijf Vitens had verzoeken van Deldenaren, onder wie bewoners van de appartementen aan de overzijde van de straat, gekregen of het gebouw ’s nachts verlicht kon worden. Men ging akkoord. Binnen werd ledverlichting aangebracht en die lampen zijn nu elke avond een paar uur aan.
De watertoren is in opdracht van Twickel ontworpen door architect H.P.N. Halbertsma. In 1894 verrees het. De hoogte is 37,50 meter; het waterreservoir heeft een inhoud van 200 m3. De toren wordt beheerd door de Baron van Heeckeren van Wassenaer Stichting.
Als ik ’s avonds naar bed ga, kan ik, mij uitrekkend op de trap, net de verlichte top van de watertoren zien. Een hoopgevend baken in de nacht.
Hiska Bakker