Zintuiglijke wandeling
Zien, ruiken, horen, voelen, proeven; alle zintuigen komen aan bod tijdens een kleine wandeling over Twickel.
Als je de Deldense es opgaat in de buurt van de watertoren van Twickel, loop je op een weggetje met rechts een lage meidoornhaag, weilanden rondom. Geen bomen. Of de zon nu schijnt of het bewolkt is, de hemel ligt als een halve bol om je heen. Ik vind het altijd een stuk met ruimte, vrijheid, onbelemmerd zicht. Kijk naar de weidse lucht en gigantische problemen schrompelen ineen tot minuscule details.
Bij het bankje dat herinnert aan de school die hier ooit op de Deldeneresch stond, ga je rechtsaf. Je komt dan op een zandweg. Toen ik hier in maart liep, rook ik vers zaagsel. Dat is afkomstig van de enorme eik die hier bij de heftige januaristorm is omgevallen. Langzamerhand wordt hij in stukken gezaagd.
Al gauw neemt een nieuwe geur het over van het hout. Een zwaar dierlijke lucht. Die is afkomstig van de twee stoere knollen die altijd op het stuk land tegenover Erve Loobosch van de familie ter Doest staan. Ouderwetse werkpaarden. De zusjes Emma en Lotte, respectievelijk 15 en 18 jaar. Een dikke bruine vacht, aan hun poten zwarte kozakkenmutsen. Enorme hoofden op een machtig lichaam. Het mooiste aan hen vind ik het rommelige staartje. Hun geur is heel intens en wildebeestachtig. Joke ter Doest die bijna 65 jaar geleden op de boerderij geboren is, vertelt me dat voorbijgangers soms wel een half uur bij de paarden staan. “Ze stralen veel rust uit. Dat hebben mensen soms nodig.” Nieuwsgierig kijken Emma en Lotte mij na, terwijl ik rechtsaf sla bij de Twickelerlaan.
Hier, tegenover museumboerderij Wendezoele, staan oeroude eiken. Massieve gevaartes met ingegroeide objecten, zoals een rode reflector. Tijd voor de oren, want allerlei vogeltjes kwetteren onophoudelijk. Het is voorjaar: partners moeten worden gelokt, nestjes gebouwd, eieren gelegd. Doe je ogen dicht en luister naar het vogelconcert. Raak ondertussen de bast van de eeuwenoude eiken aan. De schors golft onder je tastende handen. Ruw, met diepe groeven.
Ik steek over bij het kruispunt en vervolg mijn weg over de Twickelerlaan. Mijn laatste bestemming ligt rechts: de Landgoedwinkel. Wat zal ik gaan proeven? Van alle producten die op Twickel worden gemaakt, kies ik voor een prachtig, in zwarte korst verpakt, kaasje van Erve Möllinkwoner. Elise Elbert maakt deze kaasjes in haar boerderij bij de Noordmolen. De smaak is een beetje zoet en nootachtig met een hint van scherpte. Puur.
Landgoed Twickel als laboratorium voor zintuiglijke waarneming.
Hiska Bakker