Lijnolie
Als de Noordmolen het rad laat draaien, stort het water zich naar beneden. Mooi om te zien. Fascinerender vind ik het geluid dat je in het molengebouw hoort: de houten wielen en raderen kreunen, steunen, bonken. Ze persen de vlaszaden fijn op de molensteen wat uiteindelijk leidt tot een heldere bruine vloeistof. Lijnolie.
Die lijnolie is een wondermiddeltje: autobumpers onderhouden; de kast opwrijven; tegen kalknagels of wintervoeten, het schijnt overal goed voor te zijn…
Je kunt het ook opeten. Dat heb ik tien jaar lang gedaan. Ik was acht jaar toen mijn moeder in de ban raakte van de biologische, macrobiotische en vegetarische levensstijl. Suiker, wit meel, gist en vlees kwamen ons huis niet meer binnen. In plaats daarvan haverkoeken, zuurdesembrood, onbespoten groente en fruit. We bezochten kleine boerderijen voor verse geitenkaasjes of wortelen die ter plekke uit de grond werden getrokken. De supermarkt en de slagerij? Sodom en Gomorra!
Dagelijks aten wij de zogenaamde kwarkhap. Een mix van kwark, tarwekiemen, lecithinepoeder, stukjes fruit, sinaasappelsap, versgemalen lijnzaad en een scheutje lijnzaadolie. Het was best lekker. Behalve als er teveel lijnolie inzat: die smaak en geur overheersten nogal.
Toen ik ging studeren, kwam de klad in de kwarkhap. De herinnering eraan blijft zolang de Noordmolen lijnolie blijft slaan.
Hiska Bakker